HB2Me!!!
Ama... Kocaman bir "ama"sı var bu yazının: Witchie'nin yazdıkları.
Sadece yazdıkları da değil aslında. Gün resmi olarak başlar başlamaz gelen telefon -ki cadının, benim numaramı bilmemesi, Ziza'nın telefonunu duymaması üzerine feyspukun altını üstüne getirip bulduğu ev telefonuna gelen telefon-, yazıdaki ipucunun anlattığı gün içinde kapıma gelecek olan sihir, Zerrinciğinin iyi dilekleri eşliğinde sunduğu hayat tecrübesi dolu sözler... Bir sürü küçük "ama"nın birleşmesiyle oluşan kocaman bir "ama"sı var bu yazının.
Cadının yazısına yaptığım yorumu yapıştırıyorum yine; sevdim ben bunu:) Aslında yazıyı okur okumaz, anında, düşünmeden yazıldığı için -en azından ben öyle yazıyorum- sonradan yazılan böyle cevap niteliğindeki yazılardansa yorumları daha çok seviyorum.
Daha fazla söze gerek yok sanırım.
Dün geceki telefon, bu yazı, ipucundan anladığım şey... Bunların meydana getirdiği mutluluk benim bünyeye bir kaç beden büyük geldi. Bünyem zayıf, bünyem unuttu böyle şeyleri. Benzerleri gerçekleşti aslında durgun geçen şu son bir kaç sene fakat bu kadar hazırlıksız yakalayanı olmamıştı. En saf duygularım eşliğinde açıkça söylüyorum, beklemiyordum:) Çok ama çok ama çok ama çok ama çok teşekkür ederim. Daha o günün sırıtması geçmeden neredeyse bir yıl yetecek mutluluk depoladım sayende. Hatta her doğum günümde hatırlayacağım kadar mutlu etti beni diyeyim gerisini sen anla:))