Mezun oldum...:)
ve artık işsizim:) Umrumda mı; hayır tabi. Upuzun, bitmek bilmeyen, koskoca yedi(7) yılın ardından mezun oldum; inanamıyorum.
Bizim bölümün ününden daha önce bahsetmiştim; girmesi kolay çıkması zor bölüm... Nihayetinde benim çıkmam da yedi(7) yıl sürdü. Bazen zamanı hoyrat harcayışım, bazen duygusal keşiflerim, bazen salt tembelliklerim, bazen de yanlış arkadaş seçimlerim sebep oldu bu yedi(7) yıla diye düşünürüm; ama bilirim ki çoğu zaman elimde olmayan, benim yönetmediğim ipler sürükledi beni oradan oraya ve dolandırdı yolu. Haliyle sonuç: yedi(7) hoyrat, kaşif, tembel, arkadaş yıl.
Şimdi hesaplaşma değil sevinme zamanı. Evet, geriden geliyorum, evet yaş oldu 25(yirmibeş) ama boş gelmiyorum. Bu yedi(7) yılda öyle bir doldum, öyle bir biriktirdim ki bendime sığmaz taşarım. Evet, akademik bir "doluş" değildi belki; belki benden çok daha fazla dolanlar oldu; ama hayata dair o kadar çok şey öğrendim ki, sorma gitsin.
Ve karar verildi: yüksek lisans yapılacak; akademik dünyaya bensizlik yaşatılmayacak. Çok iddialı gibi görünebilir bu sözüm ama benim yerim orası; orada olmazsam ben başıboş, akademik dünya eksik. Hissediyorum; kendimi bulacağım orada.
Bu işin duygusal kısmı var bir de. Mezuniyetin yani... Bu kadar senedir peşinden koştuğum için mi böyle yoksa dört yılda bitirsem de böyle mi olacaktı hislerim; boş, anlam bulamayan, acıtmayan, gıdıklamayan... Bilmiyorum.
Şimdi dua etme zamanı; yüksek lisansa kabul edilmek için. Siz de dua ederseniz müteşekkir olurum efem. Tabii ki gerekenleri yapıyorum; sadece duanın yeterli olmayacağını bilerek. Tevekkül ediyorum yani. Size de tavsiye ediyorum; strese birebir. İşte yedi(7) yıllık Öğrenim sürecinin bana kazandırdıklarından biri:)))))
Bizim bölümün ününden daha önce bahsetmiştim; girmesi kolay çıkması zor bölüm... Nihayetinde benim çıkmam da yedi(7) yıl sürdü. Bazen zamanı hoyrat harcayışım, bazen duygusal keşiflerim, bazen salt tembelliklerim, bazen de yanlış arkadaş seçimlerim sebep oldu bu yedi(7) yıla diye düşünürüm; ama bilirim ki çoğu zaman elimde olmayan, benim yönetmediğim ipler sürükledi beni oradan oraya ve dolandırdı yolu. Haliyle sonuç: yedi(7) hoyrat, kaşif, tembel, arkadaş yıl.
Şimdi hesaplaşma değil sevinme zamanı. Evet, geriden geliyorum, evet yaş oldu 25(yirmibeş) ama boş gelmiyorum. Bu yedi(7) yılda öyle bir doldum, öyle bir biriktirdim ki bendime sığmaz taşarım. Evet, akademik bir "doluş" değildi belki; belki benden çok daha fazla dolanlar oldu; ama hayata dair o kadar çok şey öğrendim ki, sorma gitsin.
Ve karar verildi: yüksek lisans yapılacak; akademik dünyaya bensizlik yaşatılmayacak. Çok iddialı gibi görünebilir bu sözüm ama benim yerim orası; orada olmazsam ben başıboş, akademik dünya eksik. Hissediyorum; kendimi bulacağım orada.
Bu işin duygusal kısmı var bir de. Mezuniyetin yani... Bu kadar senedir peşinden koştuğum için mi böyle yoksa dört yılda bitirsem de böyle mi olacaktı hislerim; boş, anlam bulamayan, acıtmayan, gıdıklamayan... Bilmiyorum.
Şimdi dua etme zamanı; yüksek lisansa kabul edilmek için. Siz de dua ederseniz müteşekkir olurum efem. Tabii ki gerekenleri yapıyorum; sadece duanın yeterli olmayacağını bilerek. Tevekkül ediyorum yani. Size de tavsiye ediyorum; strese birebir. İşte yedi(7) yıllık Öğrenim sürecinin bana kazandırdıklarından biri:)))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder